39. And you have always been the only one I wanted...

Ech, dzisiaj jakieś takie nudne i krótkie, ale wiecie. Mam swoje słodkie powody przez które nie mam weny. Takie fajne, słodkie, przystojne, miłe, sympatyczne, wysokie powody ^^
Ale jutro obiecuję dłuższe <3
One Direction - Everything About You <3
----------
...

****J*E*S*S****

Pomysł Nialla ze spacerem był świetny. Trzymając mnie za rękę pokazywał mi miejsca, które miały dla niego znaczenie sentymentalne. Stojąc pod wielkim drzewem przytulił mnie mocno, spojrzał głęboko w oczy i powiedział:

- Wiesz? Tu pierwszy raz się całowałem....

Nie odpowiedziałam nic tylko zbliżyłam się do niego i złączyłam nasze usta w namiętnym pocałunku. 

Po chwili poszliśmy dalej. Opowiadał mi różne historie ze swojego życia. Z każdą chwilą robiło się coraz chłodniej, ale nam to nie przeszkadzało. Spacerowaliśmy dalej. W pewnej chwili usiedliśmy na ławce by chwilę odpocząć. Był już późny wieczór, a miejsce rozświetlała pobliska lampa. Przytuliłam się do niego, bo robiło mi się zimno.

- Wiesz? Za kilka lat będę tu przychodził z naszymi dziećmi - powiedział. 

Spojrzałam na niego zdziwionym wzrokiem. 

- Oj, no nie mów, że nie będziemy mieć dzieci. Przecież o tym rozmawialiśmy - dodał widząc moją minę. 

- Ja nic nie mówię. Wiem, że rozmawialiśmy. I bardzo się cieszę. Ale ciebie w roli ojca to ja raczej nie mogę sobie wyobrazić. 

Zachichotaliśmy. Wtuliłam się w niego mocniej. Wtedy on zdjął swoją bluzę i okrył mnie. 

- Niall, będzie ci zimno - powiedziałam. 

- Nie, nie będzie - posłał mi uśmiech. - Chodź, wracamy już. 

Złapał mnie za rękę i wolno poszliśmy w stronę domu. Cieszyłam się, że zgodziłam się na ten wyjazd. Nie było tak strasznie jak w mojej wyobraźni. Było wręcz wspaniale. A rodzina Horana była przesympatyczna. Kwadrans później byliśmy już w domu. Zdjęliśmy buty i poszliśmy do salonu gdzie siedziała rodzina Nialla. Jego mama zaprosiła nas na ciasto, które zrobiła. Siedząc z rodzicami blondyna oraz z Greggiem zauważyłam, że rodzicielka mojego chłopaka jest smutna. Było mi jej żal, że tak rzadko widzi swojego syna. 

- Kiedy znowu przyjedziecie? - zapytała w pewnej chwili. 

- Nie wiem. Kończymy nagrywać płytę, a potem mamy kolejną trasę i raczej nie zdążę już wpaść - wyjaśnił Niall. Wstał i podszedł do mamy. Przytulił ją i dodał: - Ale nie martw się. Zrobię wszystko by wpadać jak najczęściej. Będę strasznie tęsknił.

Gdy widziałam ich razem było mi jakoś lżej na sercu. Uśmiechnęłam się. 

- A tak w ogóle to zawsze możesz wpaść do Londynu i odwiedzić Jess, prawda kochanie? - spojrzał na mnie. 

- Oczywiście. Zapraszam - uśmiechnęłam się. 

Posiedzieliśmy jeszcze trochę po czym poszliśmy na górę. Jutro rano mieliśmy samolot. Nie chciałam jeszcze wyjeżdżać, ale cóż. Płyta nie mogła czekać. Poszłam pod prysznic i kwadrans później czekałam już w łóżku na blondyna. Kiedy położył się obok mnie przytuliłam się do niego i powiedziałam:

- Cieszę się, że przyjechaliśmy. Masz wspaniałą rodzinę. Szkoda, że jutro musimy wracać. 

- Wiesz, Paul już jest zły na nas za przekładanie terminu nagrywania więc raczej nie chcę go prosić o jeszcze kilka dni. Skończymy nagrywać i wpadniemy tu jeszcze przed trasą. Jeżeli nam się uda, oczywiście. A jeżeli nie to przyjedziemy po trasie. 

W tej samej chwili zadzwonił telefon Nialla. Odebrał, a ja odwróciłam się na drugi bok i starałam się usnąć. Po kilku minutach Horan skończył gadać, odłożył komórkę i pocałował mnie, a potem szepnął:

- Dobranoc kochanie...

- Dobranoc. 

Pocałowaliśmy się po czym on przytulił mnie mocniej i usnęliśmy. Jeszcze zanim to nastąpiło wspominałam czas spędzony tutaj. Z pewnością mogę zaliczyć ten okres do jednych z najlepszych momentów w moim życiu. Uśmiechnęłam się, a potem usnęłam....